Der liewe Läit, demletzt hatt äich jo schunn iewa die Krawweldiercha im Wald geschwätzt. Zecke, sowäit wie de gugge kannst. Awa nit nor dat: Aach Schnegge, sowäit wie de gugge kannst. Bis awäi helleft do aach die Sunn noch nit, die uus grad so scheen verwiehnt. Die sechzäh Lidda Rähn am Wucheenn, die honn de Schnegge änfach noch zu guud gedohn.
Äich muss sahn, äich sinn jo mit allem so bissje hinnedrahn im Gaarde. Deshalb harrich aach erscht letzt Wuch die Tomaade gesatzt. Meiju, äich kam änfach nit hinnerher dies Johr. Awäi sinn die Plänzja noch arisch klän. Awa se honn sich schunn ganz guud gemach in dä paar Daach. Zuminnest die meeste. Gista morje sinn äich nochemo gugge gang, wat die Kohlplänzja, die Bohne un dat anner Gemies mache. Un wat muss äich do siehn? Minnestens fünnef Tomaade sin nimme do. Iewerall war se zu siehn, die glitzernd Spur. Do war dä Übeltäter schnell ousgemach. Gut, dat noch nit all Tomaade hucke un äich noch paar Plänzja in petto honn. Nit, dat die noher nit lange! Obwohl, do sinn äich aach werklich bissje bekloppt. Fünnefedräißisch Tomaade honn äich awäi schunn hucke. Awa dat sinn alles so Sorte, die ma nit so iewerall finne duut. Iewa zwanzisch allewä, därich sahn. Do duun dann fünnef doch weh, vor allem, wenn äich grad vun dä Sort käne Ersatz meh honn.
Awa wat sull dat, äich mäne als, äich kinnt mich nit beschwere. Wenn dann nor fuffzäh Tomaade iewerläwe, is dat grad noch genuch. Un bäi de Erdbeere siehn äich als zu, dat äich e bissje schnella sinn wie die Schnegge. Un dat is jo bäi däm Tempo eigentlich gar nit so schwer. Ma kinnt sich doch als e Bäispiel nemme. Die kumme aach an ehr Ziel – un an mäi Plänzja –, awa halt langsam. Dat mache äich awäi aach, mo ganz dusma, un rutsche im Schneggetempo in de Fäierdaach. Macht et ouch scheen!