Rhein-Hunsrück – Die berühmte Weihnachtsgeschichte haben Thomas Torkler und Michel Becker auf Hunsrücker Platt nacherzählt:
Domols – et wor genau vor zwodousendzähn Johr, do wor dä Augusdus Kaiser in Rom gewäs un en gewissa Quirinus hot in Syrie ebbes ze kamelle gehatt. Un ähner wo Herodes gehäß hot, wor Kenisch von Judäa. Dä Augusdus hot domols simmeleert un wullt emol wisse, wie viel Unnatane er zesamme hot. Schließlich wor dat aach domols for en Kaiser wischdisch, wieviel Steuere ninnzehule sinn. Um dat rauszekriehe, sollt jeder dohien gehn, wo er uff die Welt kumm is un sisch uffem Amt uffschreiwe losse.
Do hot sisch dä Josef met seinem Framensch Maria aach uff de Wäsch gemach. Viel harre se jo net, awer en Ieselsche, dat harre se. Un weil dat Framensch seine Göttergatte gut gezoh hat, durft ieht off däm Ieselche reire. Normal wor dat nit domols, dat en Framensch kunnt uffem Iesel hucke un ihre Alde musst näwe langst tappe. Awa dat Maria hot jo ebbes Klänes krieht.
Awa nit vum Josef. Dat is awei ebbes komplizeert. Ma kennt sahn, dä Heilische Geist hot se dick gemach. Dat klingt komisch, awa dat wor so gewäß. Se musste uf Bethlehem, wo dä Josef uf die Welt kumm is. Bethlehem wor dorisch dä David on sei Sippschaft bekannt. Dat wor dä klä Freggard, dä wo mitte Fletsch däm Goliath uff die Bless geschoss hot.
Wie die Zween in stockedunkeler Naacht in Bethlehem ankumm sin, ging off ämol alles schief. Et wor meggalisch kalt die Naacht, un se harre neist fer ze schlofe. Iewaall, wo se an die Deer gekloppt hon, harre se kä Zimmer.
Die Weertsleit, die Heringsbännischer, hon allewäh gleisch bekeppt, dat die Zween nit viel druff harre. Kä Geld im Säckel, un dann ach noch en Framensch mittem dicke Bouch! Dat kunnt neist wie Ärjer brenge.
Et kam wie et kumme musst: Dat Maria hot bei dä ganz Sucherei die ersde Wehe krieht. Un hordisch hot's presseert. Se hon dann am Enn en Stall gefunn. Gestunk harret, awa – wie gesaht, et hot presseert. Dä Josef musst sisch tummele, dat er oußerm e bissje Hau und Stroh seinem Framensch ebbes for ze leie gemach krieht hot. Un kaum hot dat Maria gelähn, hot's aach schun ihr Kinnsche uf die Welt braacht.
En ganz liewe Bu. Se hotten in Winnele gewickelt, die hat se schun debei. Un dann hon se däm klä Kerlsche de Name Jesus genn. Do wor nämlisch mo en Engel dähäm bei däm Maria in de Stu un hot's em genau so uffgetrahn.
De Ochs un de Iesel sin ebbes nächster gerickt, dat dä Bu et e bissje wärmer hot. Drauße uffem Acker hon e paar Schäfer Wach bei ihre Schoof gehall. Mittemol is däne en ganz großer Engel erschien. Dä hot gefunkelt on geleucht, mit goldene Fliehel. Die Schäfer hon gedaacht, Dunnerkeil, wat is dann dat loh? Wat harre se sisch verschrock! Awer dä Engel hot gesaht, sahter: „Duht ouch nit verschrecke, eisch hon ouch ebbes Gures zu sahn: Hout is en Bethlehem dä Heiland uff die Welt kumm. Dat is Christus, der Herr un Erlöser, of däne ihr schon so lang gewaht hot!“ Dann horrer däne Kerl uffgetran, sie solle uf Bethlehem tappe, und dä Stall un dat Kindsche gugge gehn. In däm Moment sinn noch en Hoppehaf annere Engel kumm, un dann hon se all mittenanner gesung: „Ehre sei Gott in der Höh – un Friede däne Mensche off de Erd!“ Die Schäfer hon dat klä Kerlsche gefunn, sinn uf die Knie gefall un hon deerscht mo gebet. Dann hon se däm Josef un däm Maria mo ebbes zu esse genn.
E paar Daach spärer kame dann drei vornehme Herre dat Kind gugge. Se harre et gefunn, weil se ähnem große Stern nohgetappt sinn. Se hon dä klä Jesus angebet als zukünftischer Erlöser, un se hon em en Hoppehaaf Sache do geloss. Die hon dä Josef un dat Maria awa nur zum Dääl kenne brouche: Dä, wo Caspar gehäß hot, hat Myrrhe debei, dat es so en Harz wo gut riesche duht. Gestunk harret jo in däm Stall. Dä Anna, dä Melchior, hot Weihrauch mitgebrong. Jo, wat soll so en Kindsche met Weihrauch? Kannet sisch als schunne mol gewiene, wie et in de Kerisch riesche duht.
Dä ähnzisch, dä wo ebbes debei hat, wat ma brouche kunnt, wor dä Balthasar. Dä hat Gold debei. Dodemet kunnte se sisch wenischdens ebbes ze Esse kaafe.
Un dä Kienisch, dä Dollbohre, hot Ängscht gehatt vor däm klä Kerlsche, weil et ihm kennt seine wackelische Thron streidisch mache. Die alt Prophezeihung wor ihm ingefall. Dat muss dä Erlöser sinn, uff däne se all warte, horrer für sisch gedaacht. Awa – er wor kä Dummer! Wenn eisch awei Krach schlahn, horrer gedaacht, daacht er, kriehn eisch dat seläbdaach seläbstezeide nit gemengt. Do horrer befohle, alle klähne Bue unner zwo Johr umzebrenge. Do wert dä Jesus schun debei sin. Awer seine Plan is nit uffgang. Dä Josef hot nämlisch vun ähnem Engel im Schlof en Tipp krieht. Un so is er mit de Maria un däm Kindsche bei Nacht on Näwel abgehau no Ägypte. Do honn se sich verstoch. In Ägypte hat dä Herodes nämlich neist meh ze kamelle. Wie die Gefahr dann vorbei wor, is die heilisch Famillisch wiere hämm uf Nazareth. Do is dat Kelrsche uffgewachs un hot sich die Knie uffgeschlahn wie annere Bue aach. Un er hott seine Ellere arisch viel Freid gemach.